Wykorzystanie satelitów obserwacji Ziemi w leśnictwie jest bardzo wszechstronne. Dane satelitarne mogą służyć np. do oceny zmian w aktualnym zalesieniu, spowodowanych różnymi czynnikami środowiskowymi. Porównanie obrazów z platform satelitarnych, takich jak Sentinel lub Landsat umożliwia identyfikację rodzajów nasadzeń oraz ocenę ich kondycji. Pozwala również na rozróżnienie charakterystyki lasu, a także odnotowanie zachodzących w nim zmian. W połączeniu z obserwacjami prowadzonymi przez służby leśne możliwe staje się szerokie, całościowe spojrzenie na kompleksy leśne oraz ocenę ich stanu.

Dzięki temu możliwe jest również planowanie i realizowanie założeń gospodarki leśnej, wykraczających poza ich stan obecny. Obserwacje satelitarne pozwalają między innymi na:

• ocenę zamierania lasów świerkowych oraz innych gatunków
• wyznaczenie miejsc, gdzie dochodzi do znacznego ubytku w strukturze leśnej
• wyznaczenie miejsc, gdzie konieczna będzie zmiana profilu nasadzeń na gatunki odporniejsze na zmiany klimatyczne
• znalezienie drzew zainfekowanych szkodnikami np. kornikami
• wyznaczenie miejsc, gdzie konieczna będzie zmiana profilu nasadzeń na gatunki odporniejsze na określone szkodniki
• klasyfikację terenu z podziałem na typ gleby i wilgotność

Przykładem mogą być zdjęcia przedstawiające ten sam obszar Białowieży, wskazujące miejsca, gdzie zimą widoczne są zalesienia iglaste, a latem także liściaste. Jednocześnie na obu zdjęciach widoczne są brązowe plamy, gdzie nie ma oznak wegetacji – są to miejsca zajęte przez martwe drzewa. Porównanie zdjęcia z lata 2020 roku oraz lata 2015 roku ujawnia także miejsca, gdzie po 5 latach miejsca po drzewach zajął inny rodzaj wegetacji.