Układ Słoneczny

Kopernikańska wizja Układu Słonecznego powstawała w czasach przedteleskopowych. Zakładała kołowe orbity sześciu znanych wówczas planet – Merkurego, Wenus, Ziemi, Marsa, Jowisza i Saturna, z centralnie umieszczonym Słońcem. Odkrycie praw ruchu planet przez Johannesa Keplera (1609) wprowadziło niezbędne korekty do modelu kopernikańskiego. Okręgi zastąpiono w nim elipsami, co znacznie zwiększyło dokładność obliczeń i predykcji położenia ciał niebieskich na nieboskłonie.

Przełomem w astronomii było zastosowanie teleskopu do obserwacji nieba przez Galileusza (1609), co otworzyło przed nauką o Wszechświecie zupełnie nowe horyzonty. Obserwacje włoskiego astronoma potwierdzały heliocentryzm (min. fazy Wenus, system satelitów Jowisza), a także wskazywały na liczne mało znane lub zupełnie nowe fakty (min. góry na Księżycu, plamy na Słońcu). Za swoje odkrycia i ich rozpowszechnianie Galileusz zapłacił procesem inkwizycyjnym, który zmusił go do publicznego wyrzeczenia się kopernikanizmu i dożywotnio zamknął w areszcie domowym. W tym czasie dzieło „De revolutionibus” było już na Indeksie Ksiąg Zakazanych.

SŁOŃCE

-0°
600
0
SŁOŃCE
Centralna gwiazda naszego układu planetarnego, żółty karzeł o temperaturze powierzchni około 5778 K (5505 C) i promieniu 695 700 km. Zawiera w sobie ponad 99,9% masy całego Układu Słonecznego, z czego większość przypada na paliwo reakcji termojądrowych – wodór i hel.

MERKURY

0.034°
1 407 godziny
88 dni
MERKURY
Najmniejsza planeta i zarazem najbliższa Słońcu. Okrąża gwiazdę szybciej niż pozostałe planety, dlatego Rzymianie nazwali ją imieniem ich boga – posłańca o szybkich nogach.

WENUS

177.3°
5 832 godziny
224.7 dni
WENUS
Nazwana na cześć rzymskiej bogini miłości i piękna, odpowiedniczki greckiej Afrodyty. W starożytności Wenus uważano ją za planetę o dwóch wcieleniach, obserwowana na niebie jako Gwiazda Wieczorna lub Gwiazda Poranna.

ZIEMIA

23.26°
23.9 godziny
365,3 dni
ZIEMIA
Ziemia, nasz kosmiczny dom. Jedyna znana planeta posiadająca oceany ciekłej wody, atmosferę bogatą w tlen i życie.

MARS

25.2°
24.6 godziny
687 dni
MARS
Czwarta planeta od Słońca i druga, po Merkurym, najmniejsza planeta w Układzie Słonecznym. Nazwana na cześć rzymskiego boga wojny, a z powodu zabarwienia, zwana też Czerwoną Planetą, co jest skutkiem dużej zawartości tlenków żelaza na jego powierzchni.

JOWISZ

3.1°
9.9 godziny
4 331 dni
JOWISZ
Jowisz, gazowy gigant, jest największą planetą w Układzie Słonecznym. Został nazwany na cześć króla bogów w mitologii rzymskiej, odpowiednika greckiego Zeusa.

SATURN

26.7°
10.7 godziny
10 747 dni
SATURN
Saturn, kolejny z gazowych gigantów ze wspaniałym systemem pierścieni, jest szóstą planetą od Słońca i drugą co do wielkości w Układzie Słonecznym. Saturn był rzymskim utożsamieniem starogreckiego władcy Tytanów – Kronosa.

URAN

97.8°
17.2 godziny
30 589 dni
URAN
Największy z lodowo-gazowych planet gigantów i trzecia po względem rozmiarów planeta w Układzie Słonecznym. Blękitno-zielonkawe zabarwienie planety jest efektem zawartości metanu i amoniaku w jej atmosferze.

NEPTUN

28.3°
16.1 godziny
59 800 dni
NEPTUN
Najdalsza planeta Układu Słonecznego, czwarta pod względem rozmiarów i pierwsza odkryta na podstawie wcześniejszych rachunków matematycznych, które wykazały istnienie masywnego obiektu, który zakłóca grawitacyjnie ruch Urana.

Nowe otwarcie w mechanice nieba zawdzięczamy genialnemu Izaakowi Newtonowi, który w swoim fundamentalnym dziele Philosophiae naturalis principia mathematica (Matematyczne zasady filozofii naturalnej, 1687) zawarł prawo powszechnego ciążenia, które wespół z prawami ruchu planet Keplera na kolejne stulecia zdefiniowały metody rachunkowe wykorzystywane w obliczeniach astronomicznych. Dopiero ogólna teoria względności Alberta Einsteina (1915) zawarła w sobie newtonowską mechanikę klasyczną, dając całościowy opis Wszechświata uwzględniający wielkie prędkości, przyspieszenia, masy i związane z nimi efekty relatywistyczne.

Share: